علت دیر خوب شدن کبودی های بدن چیست؟

چقدر باید صبر کنیم تا کبودی از بین برود؟ چه زمانی باید نگران کبودی بود؟اصلا کبودی ها چرا به وجود می آیند. در این مطلب سعی میکنیم به تمام این سوالات جواب بدهیم!

به گزارش برنا؛ کبودی بخشی از زندگی است. کبودی هایی که روی بدن شکل می گیرند، ممکن است کوچک و حساس یا برخی بزرگ و دردناک باشند. در هر صورت، آنها آزاردهنده هستند و بسیاری از ما از رفتن آنها خوشحال می شویم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بنابراین، چقدر باید صبر کنیم تا آن کبودی از بین برود؟ چه زمانی باید نگران کبودی بود؟ هماتولوژیست (متخصص بیماری های خونی) دانا آنجلینی، توضیح می دهد که چقدر طول می کشد تا کبودی بهبود یابد و اگر کبودی شما از بین نرود چه باید کرد.

چرا بدن ما کبود می شود؟

کبودی زمانی اتفاق می افتد که رگ های خونی ریز زیر پوست شما آسیب دیده و خونریزی می کنند و پوست شما اگر خراشیده نشود (مانند بریدگی)، خون زیر پوست شما محبوس می شود. ممکن است بعد از موارد زیر کبودی پیدا کنید:

به چیزی برخورد کنید

از جایی سقوط کنید.

خون گیری، جراحی یا سایر روش های پزشکی انجام دهید.

در حین ورزش به خود آسیب بزنید.

یکی از مفاصل شما مانند مچ پا پیچ خورده است.

کبودی ها چقدر طول می کشد؟

محو شدن کبودی، بستگی به بدن شما و علت کبودی دارد. کبودی های بزرگ بیشتر از کبودی های کوچکتر باقی می مانند. خون بیشتری وجود دارد که برای پاکسازی آن، بدن شما نیاز به زمان دارد. کبودی ها به طور متوسط یک تا سه هفته طول می کشند، اما اگر کبودی کمی بیشتر طول بکشد اشکالی ندارد. در طول فرآیند بهبودی، ممکن است متوجه تغییر رنگ کبودی شوید.

آیا کبودی ها می توانند دائمی باشند؟

برخی از کبودی ها به نظر می رسد که هرگز از بین نمی روند، اما همه کبودی ها در نهایت بهبود می یابند. اگر کبودی دارید که به نظر می‌رسد دائمی است، ممکن است چند اتفاق بیفتد:

این یک خال مادرزادی است: برخی از نوزادان با خال هایی به دنیا می آیند که شبیه یک کبودی هستند. از پزشک اطفال خود بپرسید که آیا روی پوست کودک خود اثری مشاهده کردید.

آسیب های مکرر: برای مثال، اگر ورزش های تماسی انجام می دهید، ممکن است دچار آسیب های مکرر شوید که به نظر می رسد همان کبودی قبلی باشد.

اختلال انعقاد خون: اگر خون شما به درستی لخته نشود، ممکن است کبودی یکی پس از دیگری ایجاد شود که باعث می شود کبودی دائمی به نظر برسد.

یکی دیگر از بیماری های پوستی: در موارد نادر، نوعی سرطان پوست به نام ملانوم می تواند به صورت یک لکه سیاه و آبی ظاهر شود. ملانوما به مراقبت های پزشکی فوری نیاز دارد، بنابراین اگر لکه های جدید یا تغییر رنگ روی پوست خود ایجاد کردید به یک پزشک مراجعه کنید.

انواع کبودی ها و زمان نگرانی

برخی از کبودی ها نشانه وضعیت سلامتی است که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. اگر متوجه شدید به پزشک مراجعه کنید:

کبودی مکرر بدون علت واضح

اگر گهگاه دچار کبودی می‌شوید و نمی‌دانید از کجا آمده، وحشت نکنید. اما اگر اغلب دچار کبودی های مرموز می شوید به یک پزشک مراجعه کنید.

در برخی موارد، کبودی مکرر می تواند نشانه یک اختلال لخته شدن خون مانند هموفیلی یا بیماری فون ویلبراند باشد.

البته فراموش نکنید که کبودی بیش از حد می تواند نشانه سرطان باشد.

کبودی های بزرگ و دردناک

این کبودی‌های بزرگ که هماتوم نامیده می‌شود، ممکن است نشانه‌ای از آسیب جدی‌تر مانند شکستگی استخوان باشد. آنها همچنین ممکن است نشانه خونریزی در داخل بدن شما باشند که نیاز به درمان دارد. احتمال ابتلا به هماتوم در افراد مبتلا به اختلال انعقاد خون یا افرادی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند بیشتر است.

کبودی های ریز به اندازه

این کبودی های کوچک که به عنوان پتشی شناخته می شوند، می توانند روی پوست، در دهان یا داخل پلک شما ظاهر شوند. آنها دلایل زیادی دارند، از عفونت گرفته تا سطح پلاکت پایین در خون.

شما همچنین می توانید آنها را از وارد کردن فشار زیاد به بدن مانند زور زدن بیش از حد، مانند هنگام زایمان یا سرفه های شدید دریافت کنید.

کبودی‌هایی که از بین نمی‌روند

پورپورای پیری یکی از علل شایع کبودی های بدون درد در افراد مسن است. دکتر آنجلینی توضیح می‌دهد: «سال‌ها قرار گرفتن در معرض آفتاب، مخصوصاً روی ساعد، باعث نازک و شکننده شدن پوست می‌شود. بنابراین شما ممکن است بخاطر یک اتفاق ساده نیز به راحتی کبود شوید؛ با این حال این کبودی ها آسیبی به شما نمی زنند.»

کبودی‌های پورپورای معمولاً زمان بیشتری برای بهبودی دارند. ممکن است به نظر برسد که روی بازوهای خود کبودی های دائمی دارید. اما این فقط کبودی های زیادی است که پشت سر هم اتفاق می افتد.

وقتی به راحتی کبود می شوید

اگر به راحتی کبود می شوید و دلیل آن را نمی دانید، با پزشک خود صحبت کنید.

دکتر آنجلینی می گوید: «دلایل متعددی وجود دارد که به نظر می رسد برخی افراد به راحتی کبود می شوند. به نظر می رسد که به دلیل نوع و رنگ پوستتان بیشتر کبودی بشوید. رنگ پوست های روشن تر، کبودی ها را راحت تر از پوست های تیره نشان می دهد.

برخی داروها و مکمل‌ها نیز می‌توانند باعث کبودی راحت‌تر شما شوند، از جمله:

داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون)

داروهای ضد افسردگی، به ویژه مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)

آسپرین

درمان سرطان، از جمله شیمی درمانی و درمان هدفمند

مصرف گیاهان دارویی از جمله سیر، جینکو بیلوبا و جینسینگ

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن

داروهای استروئیدی مانند پردنیزون که آسم، آرتریت و سایر بیماری های التهابی را درمان می کند.

اگر کبودی شما را آزار می‌دهد، ممکن است پزشکتان بتواند داروی شما را عوض کند. اما تا زمانی که با پزشک خود صحبت نکرده اید، مصرف دارو را قطع نکنید یا دوز مصرفی خود را تغییر ندهید.

خلاص شدن از شر کبودی

درمان‌های خانگی می‌توانند کبودی‌های دردناک را تسکین دهند، اما زمان بهبودی را تغییر نمی‌دهند. دکتر آنجلینی توصیه می کند: «برای تسکین تورم و درد، بلافاصله پس از آسیب، بر روی آن یخ بگذارید. یخ ممکن است به بهبودی سریع‌تر کبودی کمک کند اما بیش از ۱۵ دقیقه هر بار از یخ استفاده نکنید، در غیر این صورت ممکن است به پوست خود آسیب برسانید.

تا ۴۸ ساعت اول پس از آسیب از گرم کردن جای آسیب دیدگی، سونا و حمام آب گرم خودداری کنید. گرما می تواند رگ های خونی را گشاد کند و کبودی شما را بزرگتر کند.

چه زمانی باید نگران کبودی بود؟

اغلب اوقات، کبودی‌ها دلیلی برای نگرانی نیستند، حتی اگر به خاطر نداشته باشید که از کجا آمده‌اند. اما اگر کبودی های زیر را تجربه کردید به پزشک خود مراجعه کنید:

کبودی هایی که در عرض سه هفته بهتر نمی شود.

کبودی هایی که به طور منظم و بدون دلیل واضح اتفاق می افتد.

کبودی های مدام در همان نقطه ظاهر می شود.

کبودی ها با تب های مکرر، تورم غدد لنفاوی، تعریق شبانه یا کاهش وزن بی دلیل رخ می دهد.

کبودی ها معمولا فقط نتیجه زندگی روزمره هستند. اما اگر به نظر می رسد کبودی های شما هرگز از بین نمی روند، آنها را پاک نکنید. اگر مرتباً کبودی دیدید، به پزشک خود بگویید. "معمولا، آنها می توانند آزمایش هایی را برای رد هر گونه مشکل سلامتی انجام دهند.

 

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: آسیب دیدگی دارو زایمان زندگی روزمره کاهش وزن کبودی هایی نظر می رسد مراجعه کنید پزشک خود کبودی ها اما اگر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۷۱۵۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این ملحفه‌ها باعث اگزما در پوست می‌شوند

به گزارش خبرآنلاین، اگزما نوعی بیماری پوستی است که به دلایل مختلف ایجاد می‌شود و خارش، قرمزی، تورم و پوسته‌پوسته شدن لایه خارجی پوست را به دنبال دارد. این بیماری مزمن پوستی که به نام درماتیت آتوپیک نیز شناخته می‌شود، در کشورهای صنعتی از هر پنج کودک یک نفر را مبتلا می‌کند.

سلامت نیوز در خبری نوشت: عواملی مانند رژیم غذایی سرشار از مواد فرآوری‌شده و قرار گرفتن در معرض مواد شوینده و مواد شیمیایی خاص خطر ابتلا به اگزما را افزایش می‌دهند. زندگی در کنار کارخانه‌ها، جاده‌های اصلی، یا آتش‌سوزی‌های جنگلی نیز از عواملی‌اند که احتمال ابتلا به این بیماری را بالا می‌برند. در محیط خانه هم قرار گرفتن در معرض رنگ‌، مواد پلاستیکی، دود سیگار یا پارچه‌های مصنوعی مانند اسپندکس (نوعی فیبر مصنوعی)، نایلون و پلی‌استر می‌تواند ابتلا به این عارضه را به دنبال داشته باشد.

محققان بیشتر به نقش ژنتیک در این بیماری پرداخته‌اند، اما برای پیش‌بینی ابتلای کودک به اگزما ژن‌ها بهترین گزینه نیستند، بلکه محیطی که کودک چند سال اول زندگی‌ را آنجا سپری می‌کند، بسیار حائز اهمیت است.

محققان در آمریکا برای اینکه پی‌ ببرند چه تغییرات محیطی موجب اگزما می‌شود، به سراغ نقاطی از این کشور رفتند که میزان اگزما آنجا بسیار بالاتر از میانگین ملی بود. سپس داده‌های پایگاه‌های اطلاعاتی سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده را بررسی کردند تا ببینند کدام مواد شیمیایی در آن مناطق رایج‌ترند.

در بروز اگزما، در کنار بیماری‌های آلرژیکی که معمولا همراه آن ایجاد می‌شود (حساسیت به کره بادام‌زمینی و آسم) دو دسته مواد شیمیایی بسیار موثرند: دی ایزوسیانات‌ها و زایلین.

دی ‌ایزوسینات‌ها اولین بار سال ۱۹۷۰ در ایالات متحده برای تولید اسپندکس (نوعی فیبر مصنووعی)، فوم غیرلاتکس، رنگ و پلی اورتان (پلی‌میر) ساخته شدند. تولید زایلین هم در همان زمان همراه با افزایش تولید پلی‌استر و سایر موارد افزایش یافت.

بخش فعال شیمیایی دی ایزوسیانات‌ها و مولکول‌های زایلن در دود سیگار و آتش‌سوزی‌های جنگلی هم یافت می‌شود. پس از سال ۱۹۷۵، زمانی که تمام خودروهای جدید به فناوری جدیدی مجهز شدند که دود خروجی از اگزوز را به مواد شیمیایی کمتر سمی تبدیل می‌کرد، ایزوسیانات و زایلن به دود اگزوز خودروها نیز راه یافتند.

طبق تحقیقات، قرار گرفتن موش‌ها در معرض ایزوسیانات‌ها و زایلن می‌تواند مستقیم به افزایش فعالیت گیرنده‌های دخیل در خارش، درد و احساس دما، منجر و باعث اگزما، خارش و التهاب شود. این گیرنده‌ها در موش‌هایی که رژیم غذایی ناسالم داشتند فعال‌تر بود.

بدن انسان با میلیون‌ها میکرواورگانیسمی که روی پوست زندگی می‌کنند، پوشیده شده است که به آن میکروبیوم پوست می‌گویند. این میکروارگانیسم‌ها انواع خاصی از چربی (لیپید) یا روغن‌ها را تولید کنند که پوست را در محیطی پوشیده نگه می‌دارد و مانع ورود آلودگی به آن می‌شوند. سرامیدها از خانواده لیپیدها نقش محافظتی مهمی در پوست دارند.

مقدار سرامیدها و ترکیبات مربوط به آن روی پوست کودک در چند هفته اول زندگی می‌تواند یک پیش‌بینی‌کننده ثابت و قابل‌توجه باشد که نشان می‌دهد آیا او دچار اگزما خواهد شد یا خیر. هرچه میزان سرامیدها روی پوست کمتر باشد، احتمال ابتلا به اگزما بیشتر می‌شود.

محققان باکتری‌های مفید پوست را که مستقیم سرامید می‌سازند، در معرض ایزوسیانات‌ها یا زایلن قرار دادند و متوجه شدند که این باکتری‌ها دیگر سرامید نمی‌سازند و در عوض اسیدآمینه‌هایی مانند لیزین تولید می‌کنند که به باکتری‌ها در برابر مضرات سموم کمک می‌کند، اما برای حفظ سلامتی سرامیدها مزایایی ندارد.

محققان سپس ملحفه‌های تولیدشده از ایزوسیانات یا زایلن و تاثیر آن‌ها را بر باکتری‌های پوست بررسی کردند و دریافتند که باکتری‌های مضر روی نایلون، اسپندکس و پلی‌استر تکثیر می‌شوند اما روی پنبه یا بامبو نمی‌توانند زنده بمانند. باکتری‌هایی که به حفظ سلامتی پوست کمک می‌کنند، می‌توانند روی هر پارچه‌ای زندگی کنند اما درست مانند آلودگی هوا، میزان چربی‌های مفید آن‌ها در مقایسه با رشدشان روی پارچه‌های پنبه‌ای، نصف می‌شود.

برای افزایش تعادل میکروبیوم (باکتری مفید) پوست باید از محصولاتی که مانع رشد باکتری‌های سالم پوست می‌شوند، اجتناب کرد. برخی محصولات خاص مراقبت از پوست، شوینده‌ها و پاک‌کننده‌ها از جمله این مواردند. برای کودکان زیر چهار سال، به‌خصوص اجتناب از دود سیگار، پارچه‌های مصنوعی، فوم‌های غیرلاتکس، پلی یورتان‌ها و برخی رنگ‌ها توصیه می‌شود.

۲۳۳۲۱۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903120